3

                                                              Richard
Nie wierzę , byłem pewny że to Andi mi ją zabierze , a ona spotyka się z Andreasem , przecież to jakieś szaleństwo. Najlepiej bym stąd wyjechał , nie mam ochoty w ogóle ich oglądać razem. Już wolałem ta jej przyjażń z Andim , on chyba faktycznie widzi w niej tylko siostrę. 
                                                              Julka
Dni płynęły szybko , gdy faceci trenowali w pobliskim COS-ie , my z Ewą spędzałyśmy czas na plaży , miałyśmy szczęście pogoda ciągle nam dopisywała. Podczas jednego takiego leniwego poranka na plaży Ewa zaczęła rozmowę.
-Dlaczego spotykasz się z Andreasem, nie kochasz go. Brniesz w jakiś chory układ , to nigdy nie prowadzi do niczego dobrego.
-A co mam zrobić? Richard traktuje mnie jak powietrze, zazwyczaj ledwo mruknie pod nosem "cześć" gdy mnie widzi. Nie mogę czekać aż w końcu mnie zauważy.
-A próbowałaś kiedykolwiek z nim porozmawiać? Tak dobrze dogadujesz się z Andim , może gdybyś porozmawiała z nim o Richiem , o swoich uczuciach...
-Przestań nie ma w ogóle takiej opcji. Wiesz tylko Ty i Kamil i niech tak pozostanie.A ja , może w końcu zapomnę .Dobrze mi z Andreasem , to ekstra facet.
-Ekstra facet , ale jednak nie Richard , to nie Andreasa kochasz, pamiętaj.
-Oj dobra naprawdę nie ma o czym gadać. Sama widzisz jak Richard mnie traktuje
                                                              Richard
Byłem zdziwiony gdy po treningach zaczepiła mnie Ewa , niby pytała jak nam się tu trenuje, jak idą przygotowania do sezonu olimpijskiego , ale widziałem że to nie o to jej chodzi.
-Ewa prosto z mostu , w czym jest problem?-w końcu nie wytrzymałem .
-No bo tak się zastanawiam , wszyscy tak jakoś zgrali się z Julką , a Ty mam wrażenie omijasz ją szerokim łukiem.
Gdy usłyszałem to imię zamarłem , a więc jednak , zaczynam rzucać się w oczy.
-Zauważyłaś? 
-No wiesz jestem kobietą , nie trudno nie zauważyć.
-Myślałem że nikt się nie dowie, miałem nadzieję że potrafię dobrze to ukryć.
-Ale co Richie?
-No jak co przecież mówisz że zauważyłaś jak bardzo ją kocham.-w tym momencie oczy Ewy zrobiły się okrągłe jak spodki i już wiedziałem że nie o to jej chodziło.
-Kochasz ? Ty ją kochasz? No wszystkiego bym się spodziewała . Miałam wrażenie że Ty jej wręcz nie cierpisz. Ledwo "cześć " jej mówisz. 
-Kocham od zawodów w Planicy .Od momentu jak zobaczyłem jak razem kibicujecie Kamilowi. Ja po prostu tak cholernie się przy niej wstydzę że nie potrafię wydusić z siebie słowa. Błagam tylko nie mów nic nikomu, nie dałbym rady gdyby to się rozniosło. Byłem pewny że to Andi mi ją zabierze. A ona jest z Andreasem, na prawdę ciężko się na to patrzy.
-To dlaczego do jasnej cholery , nie powiedziałeś jej tego?
-Zwariowałaś? Takiej dziewczynie? Przecież ona nigdy na mnie nie spojrzy.
-Ja chyba zwariuję.
Ewa wybuchnęła śmiechem i wbiegła do hotelu. Nie wiedziałem z czego się właściwie śmiała , za pewne ze mnie że odważyłem się zakochać w Julce. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

42

                                                                         Julka Gregor wpada do pokoju chwilę po wyjściu Richarda,siada przy mnie i ociera mi łzy. -Czemu z nim nie pogadasz Julia?Daj mu szansę to wytłumaczyć. -I Ty to mówisz Gregor?-śmieję się smutno. -Ostatnie godziny wszystkich nas czegoś nauczyły, mała. Nie powinienem się wtedy w Was mieszać.To tak naprawdę wszystko moja wina.To ja mieszałem Ci w głowie od dawna.A wtedy w Klingenthal przegiąłem.Co ja sobie myślałem.Nie da się zbudować czegoś ,na czyimś nieszczęściu Julia. -Żałujesz tego wszystkiego co się wydarzyło?-pytam ze strachem że jest kolejną osobą która żałuje że mnie poznała. -Żałuję tylko tego że tu wylądowałaś.Nie żałuję ani chwili z Tobą spędzonej.I przestań w końcu myśleć że ktoś żałuje znajomości z Tobą-mówi i dodaje z troską w głosie -Prześpij się , jest środek nocy. Przesuwam się na brzeg szpitalnego łóżka i robię mu miejsce. -Ale położysz się przy mnie?No chyba nie zamierzasz siedzieć na tym k
Czytaj więcej

36

                                                                   Julka Poczułam jak ktoś delikatnie mnie całuje,otworzyłam oczy wpatrując się w Gregora. -Cieszę się że tu jesteś-szepnął . -Daj spokój,dobrze wiesz że nie powinno mnie tu być-zakryłam twarz rękami przypominając sobie wczorajszy wieczór-nagadałam wczoraj za mocno Ewie? -No nie byłaś zbyt miła-zaśmiał się Gregor. -Bawi Cię to, naprawdę? -Daj spokój mała,przestań w końcu o nich myśleć. -Gdyby to było takie proste.Kocham ją jak siostrę Gregor.To w końcu nie jej wina.To my nawaliliśmy i wszystko się skomplikowało. -Nic nie dzieje się bez powodu. Pamiętaj o tym.Może to nie z nim miałaś być. -A niby z Tobą tak? Daj spokój chcę wrócić do domu.Nie mam ochoty dłużej tego ciągnąć. -Ewa Ci nie odpuści, pracujesz dla niej nadal. -Mogę z domu jeździć na zawody.Wysyłać jej wszystko e-mailem. -Po co mała? Stracisz majątek na przejazdy. Czemu chcesz komplikować sobie życie?Przecież możesz zostać ze mną. -Na jak długo? Aż n
Czytaj więcej

43

                                                                     Ewa Ucieszyłam się jak zobaczyłam ją przytuloną do Richarda, wiedziałam że długa droga jeszcze przed nimi, ale najważniejsze że dali sobie szansę. Nie podobały mi się tylko jej oczy, ciągle widziałam w nich ból i strach, mimo że na twarzy miała uśmiech.Miałam nadzieję że z czasem wszystko wróci do normy ,że wszyscy zapomnimy to ,co wydarzyło się w ostatnim czasie. -Pójdę do siebie-szepnęła Julia wychodząc z taksówki pod hotelem. -No co Ty. Może wypijemy razem jakąś kawę? -Jak chcesz.Ale naprawdę nie musisz ze mną siedzieć. -Daj spokój młoda. Nie muszę ,ale chcę.Wszyscy i tak jadą zaraz na trening. Julia wzruszyła ramionami i skierowała się w stronę windy.Richard i ja udaliśmy się za nią. -Wpadnę do Ciebie zaraz po treningu-Richie przytulił ją delikatnie ,a ona spojrzała na niego tymi smutnymi oczami. -Na pewno chcesz?-spytała ze strachem. -Przecież wiesz,już Ci mówiłem-całuje ją w czoło ,a na jej twarzy poja
Czytaj więcej