3

                                                              Richard
Nie wierzę , byłem pewny że to Andi mi ją zabierze , a ona spotyka się z Andreasem , przecież to jakieś szaleństwo. Najlepiej bym stąd wyjechał , nie mam ochoty w ogóle ich oglądać razem. Już wolałem ta jej przyjażń z Andim , on chyba faktycznie widzi w niej tylko siostrę. 
                                                              Julka
Dni płynęły szybko , gdy faceci trenowali w pobliskim COS-ie , my z Ewą spędzałyśmy czas na plaży , miałyśmy szczęście pogoda ciągle nam dopisywała. Podczas jednego takiego leniwego poranka na plaży Ewa zaczęła rozmowę.
-Dlaczego spotykasz się z Andreasem, nie kochasz go. Brniesz w jakiś chory układ , to nigdy nie prowadzi do niczego dobrego.
-A co mam zrobić? Richard traktuje mnie jak powietrze, zazwyczaj ledwo mruknie pod nosem "cześć" gdy mnie widzi. Nie mogę czekać aż w końcu mnie zauważy.
-A próbowałaś kiedykolwiek z nim porozmawiać? Tak dobrze dogadujesz się z Andim , może gdybyś porozmawiała z nim o Richiem , o swoich uczuciach...
-Przestań nie ma w ogóle takiej opcji. Wiesz tylko Ty i Kamil i niech tak pozostanie.A ja , może w końcu zapomnę .Dobrze mi z Andreasem , to ekstra facet.
-Ekstra facet , ale jednak nie Richard , to nie Andreasa kochasz, pamiętaj.
-Oj dobra naprawdę nie ma o czym gadać. Sama widzisz jak Richard mnie traktuje
                                                              Richard
Byłem zdziwiony gdy po treningach zaczepiła mnie Ewa , niby pytała jak nam się tu trenuje, jak idą przygotowania do sezonu olimpijskiego , ale widziałem że to nie o to jej chodzi.
-Ewa prosto z mostu , w czym jest problem?-w końcu nie wytrzymałem .
-No bo tak się zastanawiam , wszyscy tak jakoś zgrali się z Julką , a Ty mam wrażenie omijasz ją szerokim łukiem.
Gdy usłyszałem to imię zamarłem , a więc jednak , zaczynam rzucać się w oczy.
-Zauważyłaś? 
-No wiesz jestem kobietą , nie trudno nie zauważyć.
-Myślałem że nikt się nie dowie, miałem nadzieję że potrafię dobrze to ukryć.
-Ale co Richie?
-No jak co przecież mówisz że zauważyłaś jak bardzo ją kocham.-w tym momencie oczy Ewy zrobiły się okrągłe jak spodki i już wiedziałem że nie o to jej chodziło.
-Kochasz ? Ty ją kochasz? No wszystkiego bym się spodziewała . Miałam wrażenie że Ty jej wręcz nie cierpisz. Ledwo "cześć " jej mówisz. 
-Kocham od zawodów w Planicy .Od momentu jak zobaczyłem jak razem kibicujecie Kamilowi. Ja po prostu tak cholernie się przy niej wstydzę że nie potrafię wydusić z siebie słowa. Błagam tylko nie mów nic nikomu, nie dałbym rady gdyby to się rozniosło. Byłem pewny że to Andi mi ją zabierze. A ona jest z Andreasem, na prawdę ciężko się na to patrzy.
-To dlaczego do jasnej cholery , nie powiedziałeś jej tego?
-Zwariowałaś? Takiej dziewczynie? Przecież ona nigdy na mnie nie spojrzy.
-Ja chyba zwariuję.
Ewa wybuchnęła śmiechem i wbiegła do hotelu. Nie wiedziałem z czego się właściwie śmiała , za pewne ze mnie że odważyłem się zakochać w Julce. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

40

                                                             Julka Powoli zaczynam sobie przypominać, co zrobiłam.Tylko nadal nie wiem co ja tu robię.Nie chciałam się tu znaleźć.Dlaczego znów coś mi się nie udało.Otwieram powoli oczy, w pokoju panuje mrok,tylko uliczne latarnie dają lekką poświatę .W kącie pokoju dostrzegam skuloną Ewę w objęciach Kamila. Czuję że ktoś ściska moje ręce , obracam delikatnie głowę z jednej strony na drugą i sama nie mogę w to uwierzyć.Richard i Gregor siedzą z dwóch moich stron i nie próbują się na siebie rzucić.Mam ochotę zaśmiać się, lecz nie mam siły. Andi kręci się w kółko chodząc po pokoju. -Niedobrze mi jak się tak kręcisz-staram się żeby mój głos brzmiał normalnie, ale ledwo umiem wychrypieć te słowa. Nagle wszyscy znajdują się przy mnie, mam wrażenie że nie mam czym oddychać. -Mała tak bardzo się bałem-szepcze Gregor. -Julia- słyszę w tym samym czasie głos Richarda. Patrzę na nich obu nie wiedząc co powiedzieć.W mojej głowie znów rozlega s
Czytaj więcej

33

                                                                    Julka Dni mijały szybko,po Wiśle przyszedł czas na Kuusamo i Niżny Tagił. Gregor odpuścił te starty po naderwaniu mięśnia w Wiśle.Niby wszystko było w porządku.Richard ani razu nie wrócił do wydarzeń z Klingenthal.Ale wiedziałam że gdzieś w środku nadal o tym myśli.Widziałam to w jego oczach gdy na mnie patrzył, czułam to całą sobą jak mnie przytulał.To nie był już ten sam Richard.Wiedziałam że te wydarzenia zmieniły nas oboje na zawsze.Ja już nie byłam tą samą radosną dziewczyną.Ciągle zadręczałam się tym co zrobiłam,każdego dnia budziłam się ze strachem że Richard jednak stwierdzi że nie da rady.Miałam wrażenie że spędzamy ze sobą mniej czasu,niby wiedziałam że ruszył Puchar Świata i ekipa ma więcej treningów. Ale to nie było to,w swojej podświadomości byłam pewna że Richard nie wybaczył mi tego co się stało.Może nadal mnie kochał,ale to było chyba za mało żeby wybaczyć mi coś tak okropnego.Zresztą jak on mógł wybac
Czytaj więcej

28

                                                              Ewa Podjeżdżając pod hotel, zastanawiałam się czy Julia nie stchórzy i tu będzie.Nie miałam pojęcia co nią kierowało, wiele dni rozmawialiśmy o tym z Kamilem i nic nie przychodziło nam do głowy.Miałam tylko wrażenie że Gregor jest w to zamieszany.Czułam to gdzieś w środku, ale gdy dzwoniłam do niego pytać czy miał kontakt z Julią ucinał rozmowę.Czasem gdy ekipa trenowała w Wiśle miałam wrażenie że widzę ją z oddali.Wyobraźnia płatała mi figle tak strasznie za nią tęskniłam. Pojawiła się w moim życiu tak nagle i chciałam żeby została na zawsze.Traktowałam ją jak młodszą siostrę , wiedziałam że wybaczę jej wszystko cokolwiek by się wtedy nie stało. Siedziała na ławce pod hotelem paląc papierosa.Wyglądała jak cień, nic nie przypominało tej beztroskiej dziewczyny jaką było kilka tygodni temu.Gdy podniosła na mnie wzrok , miałam wrażenie że w jej wielkich błękitnych oczach zabrakło już łez.Że nie robiła nic przez ostatnie tygo
Czytaj więcej