32

                                                                     Julka
Obudziłam się gdy w pokoju panowała już ciemność , jak przez mgłę pamiętałam co dzisiaj się wydarzyło.Rozmowa z Richardem, mój płacz , zbyt duża ilość wina i obiad z Gregorem.
Co ja znów najlepszego zrobiłam, wiedziałam że wróciłam z nim do pokoju, czułam jak czyjeś ramiona mocno mnie obejmują.Nie to niemożliwe, nie popełniłabym tego samego błędu drugi raz.Przerażona spróbowałam delikatnie się poruszyć.
-W końcu wstałaś-głos Richarda rozległ się przy moim uchu.
-Nie , to sen.Niemożliwe żebyś był tu ze mną-z oczu popłynęły mi łzy.
-Już dosyć, przestań-dłonie Richarda delikatnie otarły mi policzki.
-Jakim cudem jesteś tu ze mną?-wyszeptałam.
-Bo to moje miejsce Julia.-zaśmiał się.
-Ale to niemożliwe Richie,nie jestem Cię warta.
-Nie mów tak.Jesteś dla mnie całym światem.Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie-szepnął i delikatnie mnie pocałował.
Wtuliłam się w niego z całej siły .
-Przepraszam,nie wiem jak to się stało.Przepraszam-moim ciałem wstrząsnął szloch , płakałam i modliłam się żeby to nie był sen.
-Nie myśl teraz o tym.
-Nie zasługuję na Ciebie Richard.Tak bardzo Cię skrzywdziłam.
Jego ręce obejmowały mnie mocno , patrzył mi w oczy , a ja wiedziałam że nigdy już tego nie zepsuję.
-Co teraz Richard?Jak to będzie wyglądało?Jak możesz chcieć ze mną być?
-Musimy spróbować Julia.Wiem że nie będzie nam łatwo.Za dużo się wydarzyło.Ale wiem że Cię kocham.
-Nie możesz mnie kochać Richard. Nie po czymś takim.Zasługujesz na kogoś lepszego.
-Ty jesteś dla mnie najlepsza.Zapomnijmy o tym.
-Nie damy rady Richie.Puchar świata ruszył na dobre.Co tydzień będziemy musieli oglądać Gregora.To w kółko będzie Ci przypominać o tym co zrobiłam.
-Kochasz mnie?-spytał nagle.
-Nigdy nikogo tak nie kochałam.
-To wystarczy zobaczysz.A teraz chodźmy do reszty , bo jak znam życie umierają z ciekawości.
                                 Richard
Wiedziałem że Julia ma rację.Karuzela Pucharu Świata ruszyła na dobre.Większość czasu będziemy musieli spędzić na skoczni.Towarzystwo Gregora będzie nieodłącznym elementem kilku następnych miesięcy.Tuliłem ją do siebie i myślałem o tym że to on przytulał ją ostatnio.Nie potrafiłem nic na to poradzić.Najgorsze było to że wiedziałem że on nie odpuści.Ciągle będzie próbował przyciągnąć ją do siebie.
Weszliśmy do hotelowej restauracji trzymiąc się za ręce.Andi zaraz wziął Julię w ramiona.
-Szybko zmądrzałeś-mrugnął do mnie.
-Dzięki że z nią byłeś.
-Nie mógłbym jej zostawić w tym stanie Richard.
-Andi chciał zrezygnować ze startów i zostać w Wiśle-wtrąciła się Ewa.
-W życiu bym Ci na to nie pozwoliła.Jak mogłeś w ogóle wpaść na taki pomysł? -krzyknęła ze śmiechem Julia.
-A jak to sobie wyobrażałaś młoda? Że zostawię Cię samą w takim stanie.
-Na szczęście do tego nie doszło.Meldujesz się w Kuusamo? -spytała Ewa a Julia spojrzała na mnie ze strachem w oczach.
-Nie patrz tak na mnie-ucalowałem ją- meldujemy się oboje.To chyba oczywiste.




Komentarze

  1. Camille4 października 2017 14:07

    Strasznie się cieszę, że Julka z Richardem dali sobie kolejną szansę. Liczę, że tym razem, już nic nie stanie na ich wspólnej drodze. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

42

                                                                         Julka Gregor wpada do pokoju chwilę po wyjściu Richarda,siada przy mnie i ociera mi łzy. -Czemu z nim nie pogadasz Julia?Daj mu szansę to wytłumaczyć. -I Ty to mówisz Gregor?-śmieję się smutno. -Ostatnie godziny wszystkich nas czegoś nauczyły, mała. Nie powinienem się wtedy w Was mieszać.To tak naprawdę wszystko moja wina.To ja mieszałem Ci w głowie od dawna.A wtedy w Klingenthal przegiąłem.Co ja sobie myślałem.Nie da się zbudować czegoś ,na czyimś nieszczęściu Julia. -Żałujesz tego wszystkiego co się wydarzyło?-pytam ze strachem że jest kolejną osobą która żałuje że mnie poznała. -Żałuję tylko tego że tu wylądowałaś.Nie żałuję ani chwili z Tobą spędzonej.I przestań w końcu myśleć że ktoś żałuje znajomości z Tobą-mówi i dodaje z troską w głosie -Prześpij się , jest środek nocy. Przesuwam się na brzeg szpitalnego łóżka i robię mu miejsce. -Ale położysz się przy mnie?No chyba nie zamierzasz siedzieć na tym k
Czytaj więcej

36

                                                                   Julka Poczułam jak ktoś delikatnie mnie całuje,otworzyłam oczy wpatrując się w Gregora. -Cieszę się że tu jesteś-szepnął . -Daj spokój,dobrze wiesz że nie powinno mnie tu być-zakryłam twarz rękami przypominając sobie wczorajszy wieczór-nagadałam wczoraj za mocno Ewie? -No nie byłaś zbyt miła-zaśmiał się Gregor. -Bawi Cię to, naprawdę? -Daj spokój mała,przestań w końcu o nich myśleć. -Gdyby to było takie proste.Kocham ją jak siostrę Gregor.To w końcu nie jej wina.To my nawaliliśmy i wszystko się skomplikowało. -Nic nie dzieje się bez powodu. Pamiętaj o tym.Może to nie z nim miałaś być. -A niby z Tobą tak? Daj spokój chcę wrócić do domu.Nie mam ochoty dłużej tego ciągnąć. -Ewa Ci nie odpuści, pracujesz dla niej nadal. -Mogę z domu jeździć na zawody.Wysyłać jej wszystko e-mailem. -Po co mała? Stracisz majątek na przejazdy. Czemu chcesz komplikować sobie życie?Przecież możesz zostać ze mną. -Na jak długo? Aż n
Czytaj więcej

43

                                                                     Ewa Ucieszyłam się jak zobaczyłam ją przytuloną do Richarda, wiedziałam że długa droga jeszcze przed nimi, ale najważniejsze że dali sobie szansę. Nie podobały mi się tylko jej oczy, ciągle widziałam w nich ból i strach, mimo że na twarzy miała uśmiech.Miałam nadzieję że z czasem wszystko wróci do normy ,że wszyscy zapomnimy to ,co wydarzyło się w ostatnim czasie. -Pójdę do siebie-szepnęła Julia wychodząc z taksówki pod hotelem. -No co Ty. Może wypijemy razem jakąś kawę? -Jak chcesz.Ale naprawdę nie musisz ze mną siedzieć. -Daj spokój młoda. Nie muszę ,ale chcę.Wszyscy i tak jadą zaraz na trening. Julia wzruszyła ramionami i skierowała się w stronę windy.Richard i ja udaliśmy się za nią. -Wpadnę do Ciebie zaraz po treningu-Richie przytulił ją delikatnie ,a ona spojrzała na niego tymi smutnymi oczami. -Na pewno chcesz?-spytała ze strachem. -Przecież wiesz,już Ci mówiłem-całuje ją w czoło ,a na jej twarzy poja
Czytaj więcej