35

                                                                   Julka
Stanęłam na korytarzu z walizką w ręce.Nie wiedząc w którą stronę w ogóle mam iść.Wiedziałam że na pewno nie do Andiego czy Ewy.Nie chciałam z nimi rozmawiać.Nie chciałam rozmawiać z nikim z naszej paczki.Łzy piekły mnie pod powiekami,walczyłam z całych sił żeby się nie rozpłakać.
Jak na zawołanie pojawił się przy mnie Gregor
-Co Ty tu robisz?
-Nie wiem-już jego głos sprawił że łzy całą siłą puściły się po mojej twarzy.
-Mała nie płacz, chodź-zabrał z moich rąk walizkę i zaprowadził do pokoju. Michael patrzył na mnie ze zdziwieniem.
-Zerwałam z Richardem-chlipnęłam jakby to wszystko miało wytłumaczyć.
-Nawet nie pytałem, nie nadążam za Wami.
-Wybieraliśmy się właśnie na piwo-Gregor spojrzał w moim kierunku-chodź z nami , nie będziesz tu siedzieć sama .
-Nie chcę Wam przeszkadzać-spojrzałam na Michaela.
-Daj spokój, nikt nie będzie miał nic przeciwko-blondyn uśmiechnął się do mnie , a ja wytarłam łzy ręką.Musiałam przestać myśleć  o Richardzie.Musiałam w końcu przyznać sama przed sobą że to koniec , że nic tego już nie uratuje.
                                                                        Ewa
Nie widziałam Julii przez całe kwalifikację.Nie miałam pojęcia gdzie się schowała.Richard rzucił tylko że źle się poczuła i wróciła do pokoju.Czułam dziwny niepokój.Wiedziałam że tutaj będzie im ciężko , bo Gregor wrócił na skocznie .Ale tego się nie spodziewałam.
Richard siedział sam przy stoliku ze spuszczoną głową,gdy podeszliśmy do niego z Kamilem.
-Co jest?Gdzie młoda?
-Nie ma i już nie będzie.
-Zerwałeś z nią?Co się stało?-wrzasnęłam przerażona.
-To ona ze mną zerwała , stwierdziła że się pomyliła.Że nie powinniśmy do siebie wracać.
-Słucham?Nie wierzę, nie Julia.Ona świata poza Tobą nie widzi.
-Chyba jednak widzi i to trochę inny świat , austriacki.
-O czym Ty mówisz ?!
Richard  bez słowa wskazał ręką w stronę hotelowego klubu.Kamil próbował mnie zatrzymać , ale ja nie mogłam tego tak zostawić.
Siedziała przy stoliku z całą austriacką ekipą.Przed nią stało piwo, patrząc w jej oczy widziałam że nie pierwsze.
-Możemy pogadać?
-Gadaj-zaśmiała się.
-Co Ty odwalasz Julia?Co w Ciebie wstąpiło?-byłam wściekła.
-To co powinnam zrobić już dawno- Julia upiła kolejny łyk piwa.
-Idziemy , już-próbowałam pociągnąć ją za rękę.
-Ja tu zostaję Ewa, możesz dać mi spokój?-obróciła się tyłem i pocałowała Gregora.
Stałam w szoku nie wiedząc co powiedzieć.Łzy stanęły mi w oczach.To nie była nasza Julia.Co się z nią stało w te kilka godzin.
-Wiesz gdzie mnie szukać, jakbyś zmieniła zdanie.Zawsze możesz do mnie przyjść-szepnęłam ,przez chwilę gdy spojrzała mi w oczy znowu zobaczyłam tą samą biedną zagubioną Julkę co wtedy pod hotelem w Wiśle.Lecz już po chwili odwróciła się by zniknąć w ramionach Gregora całując go zachłannie jak jeszcze parę godzin temu Richarda.Odeszłam ze spuszczoną głową , nie wiedząc co mam powiedzieć chłopakom .Przecież to niemożliwe ludzie nie zmieniają się w jednej chwili.Ona taka nie była.Nie mogłam się aż tak pomylić.To nie Julia tam siedziała, ona nie była tak wyrachowana i egoistyczna jak dziewczyna przy tym stoliku.Miałam wrażenie że ma w głębokim poważaniu uczucia moje, Richarda i całej reszty.