35

                                                                   Julka
Stanęłam na korytarzu z walizką w ręce.Nie wiedząc w którą stronę w ogóle mam iść.Wiedziałam że na pewno nie do Andiego czy Ewy.Nie chciałam z nimi rozmawiać.Nie chciałam rozmawiać z nikim z naszej paczki.Łzy piekły mnie pod powiekami,walczyłam z całych sił żeby się nie rozpłakać.
Jak na zawołanie pojawił się przy mnie Gregor
-Co Ty tu robisz?
-Nie wiem-już jego głos sprawił że łzy całą siłą puściły się po mojej twarzy.
-Mała nie płacz, chodź-zabrał z moich rąk walizkę i zaprowadził do pokoju. Michael patrzył na mnie ze zdziwieniem.
-Zerwałam z Richardem-chlipnęłam jakby to wszystko miało wytłumaczyć.
-Nawet nie pytałem, nie nadążam za Wami.
-Wybieraliśmy się właśnie na piwo-Gregor spojrzał w moim kierunku-chodź z nami , nie będziesz tu siedzieć sama .
-Nie chcę Wam przeszkadzać-spojrzałam na Michaela.
-Daj spokój, nikt nie będzie miał nic przeciwko-blondyn uśmiechnął się do mnie , a ja wytarłam łzy ręką.Musiałam przestać myśleć  o Richardzie.Musiałam w końcu przyznać sama przed sobą że to koniec , że nic tego już nie uratuje.
                                                                        Ewa
Nie widziałam Julii przez całe kwalifikację.Nie miałam pojęcia gdzie się schowała.Richard rzucił tylko że źle się poczuła i wróciła do pokoju.Czułam dziwny niepokój.Wiedziałam że tutaj będzie im ciężko , bo Gregor wrócił na skocznie .Ale tego się nie spodziewałam.
Richard siedział sam przy stoliku ze spuszczoną głową,gdy podeszliśmy do niego z Kamilem.
-Co jest?Gdzie młoda?
-Nie ma i już nie będzie.
-Zerwałeś z nią?Co się stało?-wrzasnęłam przerażona.
-To ona ze mną zerwała , stwierdziła że się pomyliła.Że nie powinniśmy do siebie wracać.
-Słucham?Nie wierzę, nie Julia.Ona świata poza Tobą nie widzi.
-Chyba jednak widzi i to trochę inny świat , austriacki.
-O czym Ty mówisz ?!
Richard  bez słowa wskazał ręką w stronę hotelowego klubu.Kamil próbował mnie zatrzymać , ale ja nie mogłam tego tak zostawić.
Siedziała przy stoliku z całą austriacką ekipą.Przed nią stało piwo, patrząc w jej oczy widziałam że nie pierwsze.
-Możemy pogadać?
-Gadaj-zaśmiała się.
-Co Ty odwalasz Julia?Co w Ciebie wstąpiło?-byłam wściekła.
-To co powinnam zrobić już dawno- Julia upiła kolejny łyk piwa.
-Idziemy , już-próbowałam pociągnąć ją za rękę.
-Ja tu zostaję Ewa, możesz dać mi spokój?-obróciła się tyłem i pocałowała Gregora.
Stałam w szoku nie wiedząc co powiedzieć.Łzy stanęły mi w oczach.To nie była nasza Julia.Co się z nią stało w te kilka godzin.
-Wiesz gdzie mnie szukać, jakbyś zmieniła zdanie.Zawsze możesz do mnie przyjść-szepnęłam ,przez chwilę gdy spojrzała mi w oczy znowu zobaczyłam tą samą biedną zagubioną Julkę co wtedy pod hotelem w Wiśle.Lecz już po chwili odwróciła się by zniknąć w ramionach Gregora całując go zachłannie jak jeszcze parę godzin temu Richarda.Odeszłam ze spuszczoną głową , nie wiedząc co mam powiedzieć chłopakom .Przecież to niemożliwe ludzie nie zmieniają się w jednej chwili.Ona taka nie była.Nie mogłam się aż tak pomylić.To nie Julia tam siedziała, ona nie była tak wyrachowana i egoistyczna jak dziewczyna przy tym stoliku.Miałam wrażenie że ma w głębokim poważaniu uczucia moje, Richarda i całej reszty.

Komentarze

  1. Camille6 października 2017 14:07

    Nie dziwię się Ewie, że jest rozczarowana zachowaniem Julii. Staram się zrozumieć, że jest rozgoryczona i chce zapomnieć. Ale jawne całowanie się z Gregorem, do którego nic podobno nie czuje nie jest rozwiązaniem. Zapewne będzie tego potem żałować. Nawet nie chcę myśleć, co zrobi Richard jak się o tym dowie. Na pewno nie będzie to dla niego proste do zaakceptowania i poczuje się jeszcze gorzej zraniony.
    Mimo wszystkiego, co się tutaj zdarzyło. Nadal trzymam za nich kciuki, mając nadzieję na to, że ostatecznie będą ze sobą razem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. julka6 października 2017 17:00

      Tak do końca sama jej nie rozumiem ;) I nie wiem jeszcze jak to wszystko zakończę ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

40

                                                             Julka Powoli zaczynam sobie przypominać, co zrobiłam.Tylko nadal nie wiem co ja tu robię.Nie chciałam się tu znaleźć.Dlaczego znów coś mi się nie udało.Otwieram powoli oczy, w pokoju panuje mrok,tylko uliczne latarnie dają lekką poświatę .W kącie pokoju dostrzegam skuloną Ewę w objęciach Kamila. Czuję że ktoś ściska moje ręce , obracam delikatnie głowę z jednej strony na drugą i sama nie mogę w to uwierzyć.Richard i Gregor siedzą z dwóch moich stron i nie próbują się na siebie rzucić.Mam ochotę zaśmiać się, lecz nie mam siły. Andi kręci się w kółko chodząc po pokoju. -Niedobrze mi jak się tak kręcisz-staram się żeby mój głos brzmiał normalnie, ale ledwo umiem wychrypieć te słowa. Nagle wszyscy znajdują się przy mnie, mam wrażenie że nie mam czym oddychać. -Mała tak bardzo się bałem-szepcze Gregor. -Julia- słyszę w tym samym czasie głos Richarda. Patrzę na nich obu nie wiedząc co powiedzieć.W mojej głowie znów rozlega s
Czytaj więcej

33

                                                                    Julka Dni mijały szybko,po Wiśle przyszedł czas na Kuusamo i Niżny Tagił. Gregor odpuścił te starty po naderwaniu mięśnia w Wiśle.Niby wszystko było w porządku.Richard ani razu nie wrócił do wydarzeń z Klingenthal.Ale wiedziałam że gdzieś w środku nadal o tym myśli.Widziałam to w jego oczach gdy na mnie patrzył, czułam to całą sobą jak mnie przytulał.To nie był już ten sam Richard.Wiedziałam że te wydarzenia zmieniły nas oboje na zawsze.Ja już nie byłam tą samą radosną dziewczyną.Ciągle zadręczałam się tym co zrobiłam,każdego dnia budziłam się ze strachem że Richard jednak stwierdzi że nie da rady.Miałam wrażenie że spędzamy ze sobą mniej czasu,niby wiedziałam że ruszył Puchar Świata i ekipa ma więcej treningów. Ale to nie było to,w swojej podświadomości byłam pewna że Richard nie wybaczył mi tego co się stało.Może nadal mnie kochał,ale to było chyba za mało żeby wybaczyć mi coś tak okropnego.Zresztą jak on mógł wybac
Czytaj więcej

28

                                                              Ewa Podjeżdżając pod hotel, zastanawiałam się czy Julia nie stchórzy i tu będzie.Nie miałam pojęcia co nią kierowało, wiele dni rozmawialiśmy o tym z Kamilem i nic nie przychodziło nam do głowy.Miałam tylko wrażenie że Gregor jest w to zamieszany.Czułam to gdzieś w środku, ale gdy dzwoniłam do niego pytać czy miał kontakt z Julią ucinał rozmowę.Czasem gdy ekipa trenowała w Wiśle miałam wrażenie że widzę ją z oddali.Wyobraźnia płatała mi figle tak strasznie za nią tęskniłam. Pojawiła się w moim życiu tak nagle i chciałam żeby została na zawsze.Traktowałam ją jak młodszą siostrę , wiedziałam że wybaczę jej wszystko cokolwiek by się wtedy nie stało. Siedziała na ławce pod hotelem paląc papierosa.Wyglądała jak cień, nic nie przypominało tej beztroskiej dziewczyny jaką było kilka tygodni temu.Gdy podniosła na mnie wzrok , miałam wrażenie że w jej wielkich błękitnych oczach zabrakło już łez.Że nie robiła nic przez ostatnie tygo
Czytaj więcej