27

4 tygodnie później
                                                                       Julka
Wynajęłam mały pokoik w centrum Wisły.Wiedziałam że tu nikt nie będzie mnie szukać.To byłoby zbyt oczywiste.Byłam tak blisko, a jednak tak daleko.Często widziałam z oddali chłopaków z naszej kadry.W końcu tak często tu trenowali.Pierwsze dni wywoływały taki ból że nie byłam w stanie oddychać.Katowałam sama siebie spacerując w okolicach Gołębiewskiego.Kilka razy wybrałam się nawet na skocznię.Obserwowałam z oddali treningi polskiej kadry.Nie odbierałam telefonów i nie odpisywałam na sms-y.Wysłałam tylko dwa razy wiadomość Ewie i Andiemu ,że żyję i mają mnie nie szukać.Odcięłam się zupełnie od tamtego życia.Nie zwracałam już nawet uwagi na dzwoniący telefon, Richard dzwonił przynajmniej raz dziennie.Reszta chłopaków też.Chciałam nawet zmienić numer , ale nie byłam w stanie.Tak bardzo chciałam odebrać i usłyszeć jego głos.Chciałam żeby był tu ze mną.Wiedziałam że to niemożliwe.Nie miałam prawa nawet o tym myśleć.Nie byłam warta ich zainteresowania.Nie powinni zaprzątać sobie mną głowy.Kolejny sms przerwał moje nędzne życie.
"Za dwa tygodnie inauguracja w Wiśle.Mam nadzieję że pamiętasz, że ciągle u mnie pracujesz"
Żołądek skręcił mi się w bolesną kulkę.Wiedziałam że muszę tam być.Potrzebowałam pieniędzy ,moje oszczędności malały w zawrotnym tempie.
"Pamiętam.Będę" wiadomość poszła w świat , a ja po chwili dostałam odpowiedź.
"16.11.godzina 16.00 konferencja w Gołębiewskim." -z wiadomości od Ewy bił chłód , nie pisała jak moja przyjaciółka tylko jak szefowa.Ją też straciłam na własne życzenie.
                                                                         Richard
Cztery cholernie długie tygodnie bez jej uśmiechu, bez jej dotyku , bez niej.Dzwoniłem codziennie ani razu nie odebrała mojego telefonu.Dwa razy wysłała Andiemu wiadomość że nic jej nie jest.To wszystko.Szukałem jej wszędzie.Jej rodzina i dawni przyjaciele milczeli.Nikt nie chciał mi nic powiedzieć.Nawet z Ewą nie utrzymywała kontaktu.Całymi dniami zastanawiałem się co wydarzyło się tej cholernej nocy w Klingenthal.Byliśmy przecież tacy szczęśliwi, co nią kierowało?Dlaczego uciekła nocą bojąc się spojrzeć mi w oczy?Nie miałem ochoty startować w tym sezonie, gdyby nie Andi i reszta całkiem odpuściłbym treningi.Już nic nie miało dla mnie znaczenia. Telefon Ewy przerwał moje rozmyślania.
-Jak się trzymasz?-spytała z troską w głosie.
-Beznadziejnie chyba odpuszczę sobie ten sezon.
-Nie możesz.Julia potwierdziła że stawi się w Gołębiewskim na konferencji. W końcu ciągle dla mnie pracuje-zaśmiała się smutno .
-Dziękuję -nie wiedziałem co odpowiedzieć.Zobaczę ją.Miałem nadzieję że będzie miała odwagę spojrzeć mi w oczy i wyjaśnić co się stało.

Komentarze

  1. Camille29 września 2017 08:49

    Sama już nie wiem, kogo bardziej mi szkoda. Wszyscy są po części poszkodowani i cierpią przez, jedną głupią chwilę zapomnienia.
    Mam nadzieję, że ponowne spotkanie Julki z Richardem i pokaże, że jeszcze wszystko można naprawić.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

40

                                                             Julka Powoli zaczynam sobie przypominać, co zrobiłam.Tylko nadal nie wiem co ja tu robię.Nie chciałam się tu znaleźć.Dlaczego znów coś mi się nie udało.Otwieram powoli oczy, w pokoju panuje mrok,tylko uliczne latarnie dają lekką poświatę .W kącie pokoju dostrzegam skuloną Ewę w objęciach Kamila. Czuję że ktoś ściska moje ręce , obracam delikatnie głowę z jednej strony na drugą i sama nie mogę w to uwierzyć.Richard i Gregor siedzą z dwóch moich stron i nie próbują się na siebie rzucić.Mam ochotę zaśmiać się, lecz nie mam siły. Andi kręci się w kółko chodząc po pokoju. -Niedobrze mi jak się tak kręcisz-staram się żeby mój głos brzmiał normalnie, ale ledwo umiem wychrypieć te słowa. Nagle wszyscy znajdują się przy mnie, mam wrażenie że nie mam czym oddychać. -Mała tak bardzo się bałem-szepcze Gregor. -Julia- słyszę w tym samym czasie głos Richarda. Patrzę na nich obu nie wiedząc co powiedzieć.W mojej głowie znów rozlega s
Czytaj więcej

33

                                                                    Julka Dni mijały szybko,po Wiśle przyszedł czas na Kuusamo i Niżny Tagił. Gregor odpuścił te starty po naderwaniu mięśnia w Wiśle.Niby wszystko było w porządku.Richard ani razu nie wrócił do wydarzeń z Klingenthal.Ale wiedziałam że gdzieś w środku nadal o tym myśli.Widziałam to w jego oczach gdy na mnie patrzył, czułam to całą sobą jak mnie przytulał.To nie był już ten sam Richard.Wiedziałam że te wydarzenia zmieniły nas oboje na zawsze.Ja już nie byłam tą samą radosną dziewczyną.Ciągle zadręczałam się tym co zrobiłam,każdego dnia budziłam się ze strachem że Richard jednak stwierdzi że nie da rady.Miałam wrażenie że spędzamy ze sobą mniej czasu,niby wiedziałam że ruszył Puchar Świata i ekipa ma więcej treningów. Ale to nie było to,w swojej podświadomości byłam pewna że Richard nie wybaczył mi tego co się stało.Może nadal mnie kochał,ale to było chyba za mało żeby wybaczyć mi coś tak okropnego.Zresztą jak on mógł wybac
Czytaj więcej

28

                                                              Ewa Podjeżdżając pod hotel, zastanawiałam się czy Julia nie stchórzy i tu będzie.Nie miałam pojęcia co nią kierowało, wiele dni rozmawialiśmy o tym z Kamilem i nic nie przychodziło nam do głowy.Miałam tylko wrażenie że Gregor jest w to zamieszany.Czułam to gdzieś w środku, ale gdy dzwoniłam do niego pytać czy miał kontakt z Julią ucinał rozmowę.Czasem gdy ekipa trenowała w Wiśle miałam wrażenie że widzę ją z oddali.Wyobraźnia płatała mi figle tak strasznie za nią tęskniłam. Pojawiła się w moim życiu tak nagle i chciałam żeby została na zawsze.Traktowałam ją jak młodszą siostrę , wiedziałam że wybaczę jej wszystko cokolwiek by się wtedy nie stało. Siedziała na ławce pod hotelem paląc papierosa.Wyglądała jak cień, nic nie przypominało tej beztroskiej dziewczyny jaką było kilka tygodni temu.Gdy podniosła na mnie wzrok , miałam wrażenie że w jej wielkich błękitnych oczach zabrakło już łez.Że nie robiła nic przez ostatnie tygo
Czytaj więcej